Hildebertus i Ewerwinus, iluminatorzy skryptorium biskupa Jindřicha Zdika w Ołomuńcu uwiecznili siebie samych na kartach dwóch rękopiśmiennych ksiąg powstałych około 1140 roku. Na końcu traktatu Augustyna z Hippony o Państwie Bożym zamieścili rodzaj obrazowego kolofonu: to my, malarze, którzyśmy przy dziele tym się trudzili – mistrz Hildebertus i jego pomocnik Ewerwinus. To chyba pierwsza scena rodzajowa w morawskim miniatorstwie – a w centrum sceny: posiłek zasłużony, a zagrożony przez sprytnego gryzonia.
Augustyn, De Civitate Dei, ok. 1140, ob. Biblioteka Kapitulna w Pradze (Codex A 21/1, fol. 153r). Źródło: Wikimedia